*** جهش تولید با مشارکت مردم در صنعت فولاد
به گزارش صنایع، با توجه به شرایط کنونی و اهمیت صنعت فولاد در اقتصاد کشور، مشارکت مردم در جهش تولید در این صنعت بسیار ضروری است، تا جایی که رهبر معظم انقلاب شعار سال ۱۴۰۳ را جهش تولید با مشارکت مردم انتخاب کردند.
در راستای تحقق این شعار اولین قدم، آگاه سازی مردم در مورد اهمیت این صنعت و نقش آنها در ارتقای آن است.
برای جهش تولید در صنعت فولاد، علاوه بر مشارکت مردم، حضور پررنگ بخش خصوصی نیز امری ضروری است.
به گفته کارشناسان صنعت فولاد، متاسفانه در سال‌های گذشته، دخالت بیش از اندازه دولت در این صنعت موجب بروز مشکلاتی در این صنعت شده است.
بنابراین با خروج دولت از فرآیندهای تولید و تصدی‌گری، شرکت‌های خصوصی با انگیزه بیشتر و بهره‌گیری از مکانیزم بازار، می‌توانند به افزایش بهره‌وری و رقابت‌پذیری صنعت فولاد کمک کنند.
در این راستا، تدوین قوانین و مقررات مناسب برای تسهیل فعالیت بخش خصوصی و حمایت از سرمایه‌گذاری‌های آنها امری ضروری است.
همچنین، ارائه تسهیلات مالی و مشوق‌های اقتصادی برای جذب سرمایه‌گذاری در این صنعت میتواند موثر باشد.
با این رویکرد و با استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی، می‌توان به جهش تولید و رونق صنعت فولاد در کشور امیدوار بود.
البته نقش نظارتی دولت در این فرآیند همچنان حائز اهمیت است تا از منافع ملی و حقوق مصرف‌کنندگان حمایت شود.
در همین راستا باتوجه به نام‌گذاری سال ۱۴۰۳ به شعار جهش تولید با مشارکت مردم، خبرگزاری صنایع به عنوان خبرگزاری تخصصی حوزه صنعت و معدن در سلسله گفتگوهایی با کارشناسان و فعالان صنعتی به بررسی چالش‌ها و راهکارهای تحقق شعار سال در صنعت معدن به صورت عام و صنعت فولاد به صورت خاص پرداخته است که در ادامه یکی دیگر از این گفتگوها که با یکی کارشناسان ارشد صنعت فولاد گرفته شده است را ملاحظه خواهید نمود.
*** مشکلات و چالش‌های صنعت فولا در کشور
احمد صادقی در ابتدای این گفتگو با اشاره به مشکلات و چالش‌های صنعت فولا در کشور، اظهار داشت:
در کشور ما صنایع فولاد به سمت خصوصی پیش رفته، ولی در عمل خصولتی شده و صنایع بزرگ فولاد در دست دولت قرار گرفته است.
گرچه به بورس رفتند و سهام این شرکت‌ها در بورس قرار گرفته، اما مدیران عمدتا توسط دولت تعیین می‌شود.
اگر سرمایه و کمک مردم، که سرمایه زیادی در کشور دست مردم است و خیلی بیشتر از سرمایه دولت است، بخواهد در زمینه فولاد به کار گرفته شود، نیاز است این شرکت‌ها از خصولتی دربیایند و سهام و مدیریت به بخش خصوصی سپرده شود.
شرکت‌های خارجی نیز آمادگی داشتند و دارند، ولی تمایل برخی از دولت مردان بر این بوده که کماکان، دست دولت بماند و اختیار دولت در اجرا باشد.
وی در ادامه، تصریح کرد:
در کشورهای پیشرفته مثلا ژاپن که حتی شرکت پست نیز دولتی نیست و شرکت خصوصی کار پست را انجام می‌دهد و راه آهن نیز خصوصی است؛ اما در کشورما، راه آهن دولتی است و وزارت راه آن را اداره می‌کند؛ در حالی که نیازی نیست.
اتوبان‌ها نباید در دست دولت باشد و جاده سازی باید خصوصی شود.
منظور از مردم، تک تک افراد کشور نیست و عموم مردم سرمایه‌ای ندارند.
مردم یعنی بخش‌های خصوصی که توان مالی دارند، در توسعه کشور درگیر شوند.
کشور ما به شدت منابع زیادی دارد و نعمت بزرگ الهی در کشور وجود دارد.
بسیاری از کشورها نفت دارند و با نفت خیلی رشد کردند.
ما در کشور نفت داریم و کشور سرشار از مواد معدنی است که بسیاری از مواد معدنی در کشور یا به صورت خام صادر می‌شود یا اصلا اکتشاف و بهره‌برداری نمی‌شود و علت آن این است که دولت این این حوزه را در دست گرفته است.
*** دولت باید سیاست‌گذار باشد، نه مجری
صادقی در ادامه و با بیان اینکه اگر کشور بخواهد رشد کند، دولت باید سیاست‌گذار باشد و نه مجری، ادامه داد:
دولت نباید جاده بکشد و راه آهن ایجاد کند و فقط باید سیاست‌گذاری کند و مدیریت کلان بر بخش خصوصی داشته باشد و مشوق‌ها و جریان‌هایی را به وجود بیاورد که ثبات در سرمایه‌گذاری ایجاد شود، تا سرمایه‌گذار بتواند با خیال راحت ۱۵ – ۲۰ سال آینده را ببیند.
وقتی در کشور دولت عوض می‌شود همه چیز عوض می‌شود؛ مثلا در دولت جدید در بخش برق بلای زیادی بر سر سرمایه‌گذاران آمد و سرمایه‌گذاری که واحد کوچکی را با سرمایه‌گذاری صد میلیارد تومان پیش‌بینی کرده بود، الآن فقط برق آن ۸۰ میلیارد تومان می‌شود؛ یعنی ۸۰ میلیارد تومان به صد میلیارد تومان اضافه می‌شود و نمی‌تواند چنین سرمایه گذاری را که پیش بینی نکرده است محقق کند.
در این تغییرات بر مردم و کسانی که می‌خواهند در سرمایه‌گذاری و توسعه صنعت مخصوصا در بخش فولاد مشارکت کنند فشار می‌آید.
بیشتر بخوانید:
*** تفاوت مدیریت در ایران و ژاپن
به گزارش صنایع، کارشناس صنعت فولاد در پایان و در خصوص بسترهای ورود مردم به سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد، بیان داشت:
همین بسترهای مودجود کافی است و دولت و هیئت دولت باید تصمیم بگیرند از مدیریت و اجرا دست بردارند و اجرا را به دست مردم بسپارد.
در کشورها مخصوصا در ژاپن همه چیز خصوصی است و هیچ چیز دولتی نیست.
برای مثال در زمانی که در فولاد مبارکه حضور داشتم، اولین جلسه‌ای که سران ۵+۱ تشکیل دادند می‌بایست تجهیزاتی برای فولاد مبارکه از ژاپن حمل می‌کردیم و وارد کشور می‌کردیم، لذا حدس می‌زدیم احتمال تحریم وجود دارد و به سرعت برنامه‌ریزی کردیم که این تجهیزات را حمل کنیم.
یک ساعت بعد از جلسه، در حالی که جنس ما در حال ورود به کشتی بود، جنس ما را روی زمین گذاشتند.
سرعت تصمیم‌گیری دولت در ژاپن این گونه است چون خود دولت مجری نیست؛ ولی در سیستم دولتی مثل کشور ما باید هزار نفر سلسله مراتب امضا کنند و از این طرف به آن طرف برود و شش ماه می‌گذرد و سرعت سریع به اقتصاد داده نمی‌شود.
به این علت سرمایه‌گذاری در امارات زیاد است که همه چیز شفاف است و آینده همه چیز تا ۱۵ سال بعد مشخص است و منهای خیلی از مسائل که در اختیار دولت نیست مثل جنگ یا موارد دیگری که اتفاقی است، همه چیز برای سرمایه‌گذار مشخص است.
سرمایه‌گذاران ایرانی به این دلیل به قطر می‌روند و در آنجا سرمایه‌گذاری می‌کنند، چرا که قطر همه چیز را شفاف کرده و تا ۲۰ سال آینده همه چیز را روشن کرده و قیمت‌ها را مشخص کرده و دیگر با تغییر دولت، قیمت‌ها عوض نمی‌شود.
لذا نیازی نیست که به صنعت یارانه داده شود و صنعت خودش میتواند نیاز خود را تامین کند و باید یارانه صنعت حذف گردد.
صنعت بایستی خودش اقتصادی باشد و اگر اقتصادی نباشد نباید اجرا شود؛ در حالی که در کشور منابع، نیروی انسانی و تخصص بالا داریم و همه چیز وجود دارد و دلیلی ندارد که یارانه داده شود.
بایستی آزاد گذاشت و مردم کار کنند و راه به کارگیری مردم و سرمایه مردم این است که دولت دست بردارد و از خصولتی خارج گردد.
انتهای پیام///
