زنجیره صنعت خودروسازی ترکیه در سال ۲۰۲۱ توانست حدود ۳۰ میلیارد دلار صادرات داشته باشد.
*** صنعت خودروسازی ترکیه
به گزارش صنایع، صنعت خودروسازی ترکیه یک تاریخچه پر از رونق و تحولات است.
ابتداییترین تلاشها برای تأسیس صنعت خودروسازی در ترکیه به دهه 1930 میلادی بازمیگردد.
در آن زمان، تلاشهایی برای تولید خودروهای محلی به وسیله شرکتهای دولتی مانند Türk Otomobil Fabrikası (توفاش) آغاز شد، اما تا دهه 1960 و 1970، صنعت خودروسازی ترکیه به شکل قابل ملاحظهای رشد نکرده بود.
با ورود شرکتهای بزرگ خودروسازی جهانی مانند Renault و Ford به بازار ترکیه در دهه 1980، رونق جدیدی به صنعت خودروسازی این کشور داده شد.
این شرکتها با ایجاد همکاریهای استراتژیک و سرمایهگذاریهای قابل توجه، به توسعه صنعت خودروسازی در ترکیه کمک کردند.
در دهههای بعد، با تأسیس شرکتهای ملی خودروسازی مانند Tofaş و توسعه همکاریهای بینالمللی، صنعت خودروسازی ترکیه به یکی از پیشتازان جهانی در تولید خودرو تبدیل شد.
امروزه، صنعت خودروسازی ترکیه به یکی از پررنگترین و پرسودترین صنایع این کشور تبدیل شده است که به صادرات گسترده خودروها نیز مشغول است.
امروزه، شرکتهای خودروسازی معتبر مانند Hyundai، Honda و Toyota نیز در ترکیه فعالیت دارند و باعث افزایش رقابت و نوآوری در این صنعت شدهاند.
با بهرهگیری از فناوریهای پیشرفته، توجه به استانداردهای بینالمللی، و همچنین تلاش برای تولید خودروهای سبک، پاک و با کارایی بالا، صنعت خودروسازی ترکیه به سرعت در حال پیشرفت است.
با استفاده از زیرساختهای مناسب، دسترسی به بازارهای جهانی، و توانایی رقابت با شرکتهای بزرگ جهانی، صنعت خودروسازی ترکیه به یک صنعت پویا و جذاب برای سرمایهگذاری تبدیل شده است.
*** صنعت خودروسازی ترکیه چرا و چگونه پیشرفت کرد؟
صنعت خودروسازی ترکیه به دلایل متعددی پیشرفت کرده است که این پیشرفتها از عوامل زیر ناشی میشوند:
1. موقعیت جغرافیایی: ترکیه به عنوان یک کشور با موقعیت جغرافیایی استراتژیک در میانه راه اروپا و آسیا قرار دارد که این امر باعث شده تا به عنوان یک پل ارتباطی بین دو قاره و بازارهای مختلف شناخته شود.
2. زیرساختهای قوی: ترکیه از زیرساختهای مدرن و پیشرفته در حوزه صنعت خودروسازی برخوردار است که این امر تولید کنندگان خودرو را تشویق به سرمایهگذاری و توسعه فعالیتهای خود میکند.
3. همکاریهای بینالمللی: برقراری همکاریهای استراتژیک با شرکتهای خودروساز بزرگ جهانی، انتقال فناوری و دانش فنی به ترکیه را تسهیل کرده و به بهبود کیفیت و نوآوری در تولیدات خودروسازان کمک کرده است.
4. حمایت دولت: دولت ترکیه با ارائه امتیازات مالی، مالیاتی و تسهیلات بانکی به شرکتهای خودروساز، زمینهساز پیشرفت و رشد این صنعت در کشور شده است.
5. دسترسی به بازارهای جهانی: صادرات خودرو به بازارهای جهانی از جمله اروپا، خاورمیانه و آفریقا، به صنعت خودروسازی ترکیه امکان گسترش و رشد بیشتر را فراهم کرده است.
همه این عوامل در کنار اقداماتی همچون ایجاد تسهیلات ویژه برای سرمایهگذاران زنجیره خودروسازی در ۲۰ سال گذشته که سبب شده تا ۸ برند بینالمللی خودروساز خطوط مونتاژ خود را در این کشور احداث کنند.
همچنین، اقدام به پرورش نیروهای متخصص با برگزاری دورههای آموزشی توسط شرکتهای خارجی حاضر در صنعت خودروسازی ترکیه سبب شده است امروزه از هر ۱۰۰ دستگاه خودروی تولیدی در ترکیه، ۸۳ دستگاه صادر شود.
با توجه به این عوامل، صنعت خودروسازی ترکیه توانست پیشرفت چشمگیری را در سالهای اخیر تجربه کند و زنجیره صنعت خودروی این کشور بتواند، در سال ۲۰۲۱، حدود ۲۹ میلیارد دلار صادرات داشته باشد!
با این حال ترکیه هیچگاه یک خودروی بومی یا ملی در صنعت خود نداشت تا اینکه در سال ۲۰۱۸ برای اولین بار از برندی با نام «توگ» پردهبرداری کرد و توانست در عرض پنج سال اولین محصول بومی خود را به مرحله تولید برساند.
*** چرا صنعت خودروسازی ایران از ترکیه بازماند؟
پیشرفتهای چشمگیر و قابل توجه صنعت خودروسازی ترکیه در شرایطی است که در کشور مجاور یعنی ایران شرایط کاملا متفاوت است و صنعت خودروسازی در ایران در حالی که دومین صنعت مهم پس از نفت است، بهطور کلی تنها نکته مثبت این صنعت را میتوان پدیده اشتغالزایی دانست که نتیجه مفید و گستردهای برای کشور نداشته است.
اما در مورد اینکه چرا مسیر دو کشور همسایه در صنعت خودروسازی اینطور متفاوت بوده است، به صورت رشیهای، نگاه کنیم با عوامل مختلف و تاثیرگذاری در این مسیر بروبرو خواهیم شد.
برخی از دلایل اصلی عقبماندگی صنعت خودروسازی ایران نسبت به ترکیه عبارتند از:
1. تحریمها و محدودیتهای بینالمللی: صنعت خودروسازی ایران به دلیل تحریمها و محدودیتهای بینالمللی، مختل شده است که باعث محدود شدن دسترسی به فناوریهای جدید و بازارهای خارجی شده است.
2. نوسانات در سیاستهای دولتی: تغییرات مکرر در سیاستهای دولتی، عدم پایداری در قوانین مالیاتی و تجاری، و عدم پیشبینیپذیری در محیط کسب و کار، باعث ناتوانی صنعت خودروسازی ایران در برنامهریزی و سرمایهگذاری به مدت طولانی شده است.
3. کمبود سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه: صنعت خودروسازی ایران به دلیل کمبود سرمایهگذاری در زمینه تحقیق و توسعه و نوآوری، نتوانسته است با رقبای خود از جمله ترکیه، در زمینه فناوری و کیفیت محصولات رقابت کند.
4. وابستگی به واردات: صنعت خودروسازی ایران بیش از حد به واردات قطعات و تکنولوژی خارجی بوده که باعث وابستگی زیاد به بازارهای خارجی و نوسانات قیمتها شده است.
5. ناکارآمدی در مدیریت: مشکلات مربوط به نظام مالی و مدیریتی، فساد، بروکراسی بالا و عدم شفافیت در صنعت خودروسازی ایران نقش مهمی در عقبماندگی آن داشته است.
6. عدم رقابتپذیری: صنعت خودروسازی ایران به دلیل عدم رقابتپذیری با بازارهای بینالمللی و کاستیهای در کیفیت و نوآوری، نتوانسته است به طور موثر در بازار جهانی حضور پررنگ داشته باشد.
به گزارش صنایع، در پایان لازم به ذکر است، همه این موارد در شرایطی است که اخیراً تلاشهایی برای بهبود و توسعه صنعت خودروسازی ایران آغاز شده است، اما همچنان نیاز به اصلاحات سازمانی، سرمایهگذاریهای استراتژیک، توجه به کیفیت و نوآوری، و تسهیلات برای تحقق رقابتپذیری بیشتر وجود دارد.
انتهای پیام///