استعفا، انتصاب، انتقاد، تقاضا، کنایه، اطلاعیه، نامه سرگشاده این روزها به خبرهای اول وزارت صنعت تبدیل شده است در حالیکه این روزها همه منتظر دریافت اخبار دیگری از این وزارتخانه عریض و طویل هستند.
*** انتصابات در وزارت صنعت
به گزارش خبرگزاری صنایع، این روزها بعد از کلی عزل و نصب در اضلاع صنعتی و تجارتی وزارت صنعت، نوبت ضلع معدنی رسیده است اما گویا به علت معدنی بودن گرد و خاک در این بخش بیشتر از بخش‌های دیگر است.
در بخش صنعت و تجارت فضا خیلی آرام پیش رفت و اگر حرف یا انتقادی بود نیز آنچنان قابل توجه اما در بخش معدن گویا فضا برای گردوخاک کردن و از آب گل‌آلود ماهی گرفتن فراهم است.
اگر بخواهیم نگاهی مثبت به فضای حال حاضر داشته باشیم، رضا رحمانی وزیر جدید صنعت در تلاش است هرچه سریعتر تیم خود را ببندد و کارهای زیادی را که بر دوش دارد به سرانجامی برساند و هر اهل سیاستی می‌داند در چنین شرایطی فشار و سفارش بر وزیر جدید برای انتصاب‌ها زیاد است و در این میان انتصاب‌ها‌یی صورت می‌گیرد که برای برخی شیرین و برای برخی چندان خوشایند نیست، اما بحث اصلا بر سر این موضوع نیست و بگذریم.
*** انتصابات و دو قطبی شیرین و تلخ
در چند روز اخیر دو مورد از انتصاب‌های وزیر جدید صنعت با گرد و خاک زیادی همراه شد و دوقطبی موافق و مخاف شکل گرفت.
انتخاب آقای غریب‌پور به عنوان رییس سازمان ایمیدرو نمونه‌ای از این داستان بود، انتخابی که برخی را به انتقاد واداشت و برخی دیگر حتی مدیران عامل بزرگترین شرکت‌های معدنی مثل چادرملو و گل‌گهر را به تحسین و آن را انتخابی درست و خردمندانه دانستند.
اما انتخاب دیگر وزیر صنعت، یعنی مهدی‌زاده به عنوان رئیس سازمان زمین‌شناسی سروصدای بیشتری کرد و این‌بار داماد رئیس جمهور بودن نه تنها حسنی برای مهدی‌زاده نداشت بلکه بیشتر به ضررش تمام شد و شاید اگر داماد روحانی نبود تا این حد انتخابش حاشیه‌ساز نمی‌شد و مثل بسیاری از انتخاب‌های مشابه دیگر خیلی سریع به فراموشی سپرده می‌شد.
*** منتقدان و موافقان با نگاه‌های مختلف
اما در این میان برخی از افراد فارغ از اینکه در چه فضایی هستیم با اهداف مختلف به میدان آمدند، برخی برای گرد و خاک کردن و امتیاز گرفتن و برخی برای ماهیگیری و البته برخی نیز برای حمایت.
افرادی که گردوخاک کردند اولا اصلا فرصت ندادند یک کلام از وزیر بشنوند که علت این انتخاب‌ها چه بود، دوما حتی کمی تامل نکردند که آیا چنین انتخابی می‌تواند بدون دلیل و مشورت باشد یا خیر و آیا اصلا دلیلی دارد یا صرفا یک انتخاب اشتباه بوده و سوما در چنین شرایطی که کشور در آن حضور دارد آیا راه و روش بهتری برای مدیریت و رفع مشکل پیش آمده در حوزه مذکور به اتفاق معاون مربوطه وجود ندارد و …
اما در هر صورت انتقادات مطرح شده نیز جای تامل، توجه و احترام دارد و حتما در مهد فرزانگان ایران زمین، افراد و نخبگان صاحب تجربه دیگری نیز برای برعهده گرفتن سمت‌های جنجالی مورد نظر وجود دارد اما باز هم همان دوقطبی شیرین و تلخ انتصابات پیش خواهد آمد که جنجالی است همیشگی.
*** استعفا یا فرار رو به جلو
اما در این میان به اعتقاد برخی کارشناسان، افرادی نیز با اتخاذ سیاست فرار رو به جلو به دنبال گرفتن ماهی خود از این آب گل‌آلود بودند و فضا را برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت مساعد دیدند.
افرادی که سال‌ها در این حوزه فعالیت کردند و اهالی این حوزه نیز دل خوشی از عملکردشان ندارند، فضا را برای خارج شدن از زیر بار مسئولیت عملکردشان و پاسخگو نبودن فراهم دیدند و تلاش کردند با اتخاذ رویکرد “با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن” چهره‌ای مثبت و دلسوز از خود ترسیم کنند. اما از این نیز بگذریم.
*** انتظارات از وزارت صنعت چیست؟
بحث ما در این یادداشت کوتاه همان است که در ابتدا ذکر شد، استعفا، انتصاب، انتقاد، تقاضا، کنایه، اطلاعیه، نامه سرگشاده این روزها به خبرهای اول وزارت صمت تبدیل شده است در حالیکه این روزها همه منتظر دریافت اخبار دیگری از این وزارتخانه عریض و طویل هستند.
از وزیر به عنوان مقام عالی وزارت گرفته تا معاونان، مدیران و فعالان بخش خصوصی، همه و همه باید بدانند که در شرایطی که همه دشمنان این مرزوبوم در هر مجلس و گعده‌ای به دنبال طرح نقشه‌ای جدید برای این کشور و ملتش می‌گردند، مردم منتظر دریافت اخباری سرشار از امید و پیشرفت از وزارت عریض و طویل صنعت، معدن و تجارت هستند، اخباری که نوید ارتقای وضعیت اشتغال و تولید کشور به عنوان دو مولفه اصلی را بدهد نه اخباری که روز به روز بر نگرانی آنها بابت ترجیح دادن حاشیه‌ها بر متن بیافزاید.
به گزارش خبرگزاری صنایع در پایان نگارنده امیدوار است، اهالی بزرگ و زحمتکش معدن کشور که چشم امید مردم کشور برای اقتصاد غیرنفتی تا حد زیادی به آنها دوخته شده و البته ماهیگیران و فرصت‌طلبان محترم با نگاهی به موقعیت حال حاضر کشور تنها یک نگاه و هدف را در دستور کار قرار دهند و آن هم منافع ملی باشد.
انتهای پیام///
