در تجارت دارو نیز یکی از راهکارهایی که می‌تواند صنعت دارو را به تراز مثبت بازرگانی برساند، صادرات در بخش نانوتکنولوژی و بایوتکنولوژی است.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و اخبار صنایع، رئیس کمیسیون اقتصاد سلامت اتاق تهران در خصوص تجارت دارو نیز یکی از راهکارهایی که می‌تواند صنعت را به تراز مثبت بازرگانی برساند، صادرات در بخش نانوتکنولوژی و بایوتکنولوژی است و در زمینه داروهای رسمی و شیمیایی رقبای زیادی در دنیا داریم که برای تسخیر بازارهای آن مسیر دشواری در پیش است اما در بخش نانو و بایو رقبای ایران کمتر است یادداشتی مبنی بر آینده صنعت دارو در گرو حل مشکلات امروز است پرداخته، که در ادامه ملاحظه می کنید:
 نجفی عرب در سرمقاله خود در این خصوص، نوشته است:

برای ترسیم آینده صنعت داروی کشور، ابتدا باید شرایط امروز را مورد واکاوی قرار داد. اگر شرایط عادی و باثبات باشد می‌توان در مورد آینده نیز اهداف مشخصی را تعریف کرد اما صنعت دارو در حال حاضر چنین وضعیتی ندارد. همان‌طور که کل صنعت کشور گرفتار مشکلات و مصائب است، صنعت دارو نیز با مسائل دشواری مواجه شده که به طور طبیعی در سرنوشت آن اثرگذار است. صنعت و تجارت در بخش دارو و البته بسیاری از بخش‌های اقتصاد کشور دچار روزمرگی شده و هر روز سعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود مشکلات به روز آینده موکول شود. تداوم این روند برای صنعت بسیار خطرناک است.

خریدار اصلی محصولات در صنعت دارو، دولت است و تولیدکنندگان باید برای آینده نیز بر روی دولت به عنوان خریدار حساب کنند. سهم دولت در خرید دارو حدود ۷۰ درصد و سهم بخش خصوصی ۳۰ درصد است چرا که بخش درمان در ایران دولتی است. مشکلاتی که دولت در بودجه دارد به بخش دارو نیز منتقل و بدهی‌های سنگینی به این بخش تحمیل شده و چشم‌انداز مناسبی نیز برای آینده این ارتباط وجود ندارد. در حال حاضر دولت ۴ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان به بخش دارو بدهکار است. بخش تجهیزات پزشکی نیز بیش از ۳ هزار میلیارد تومان از دولت طلب دارد که عمدتا مربوط به بیمارستان‌های دولتی است. پرداختی‌ها در بخش بیمه سلامت نیز با مشکلات جدی مواجه شده و این مسائل به تولیدکنندگان منتقل شده است. از آنجا که طلب‌ها وصول نمی‌شود، بدهی بخش تولید به بانک‌ها و سایر بخش‌های مالی قابلیت پرداخت پیدا نمی‌کند.

در دهه‌های گذشته قدم‌های خوبی در صنعت دارو برداشته شد و شرایط مطلوبی تحقق یافت به طوری که بیش از ۹۷ درصد از نیاز کشور از طریق تولید داخل تامین شد اما اگر مشکلات فعلی مرتفع نشود نمی‌توان روند روزآمد را در این صنعت ادامه داد. در حال حاضر موفقیت‌های بزرگی در فناوری‌های نوین نظیر بایوتکنولوژی و نانو‌تکنولوژی به دست آمده و همچنان در این زمینه‌ها در حال پیشرفت هستیم. اگر مشکلات فعلی حل نشود، نمی‌‌توان به ادامه تجهیز صنعت دارو امیدوار بود. با نگاه استراتژیک به این صنعت می‌توان آینده را ترسیم کرد منوط به اینکه مشکلات روزمره حل شود.

البته نقطه‌گذاری‌های مناسبی برای این صنعت شده و طلیعه خوبی طراحی شده است. در بخش‌های نرم‌افزاری و تربیت نیروی انسانی می‌توان به خوبی این طلیعه را دید. در حال حاضر ۱۹ دانشکده داروسازی در رشته‌های مختلف به تربیت دانشجو می‌پردازد و سطح علمی فارغ‌التحصیلان داروسازی نیز مطلوب ارزیابی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود بنابراین آینده خوبی را می‌توان برای این صنعت در کشور متصور بود.

در تجارت دارو نیز یکی از راهکارهایی که می‌تواند صنعت را به تراز مثبت بازرگانی برساند، صادرات در بخش نانوتکنولوژی و بایوتکنولوژی است. در زمینه داروهای رسمی و شیمیایی رقبای زیادی در دنیا داریم که برای تسخیر بازارهای آن مسیر دشواری در پیش است اما در بخش نانو و بایو رقبای ایران کمتر است و حتی ترکیه در این بخش از ایران عقب‌تر است و با یکی از شرکت‌های فروش دانش فنی ایران قرارداد همکاری امضا کرده است.

پیشرفت در تولید و صادرات دارو در شرایطی رقم خواهد خورد که شرایط حاد امروز به نوعی از سوی دولت مدیریت شود. مزیت نسبی ایران در این صنعت می‌تواند دستاوردهای بزرگی را برای کشور رقم بزند. می‌توان حرکت رو به رشد را در این بخش ادامه داد اما در حال حاضر دومینوی خطرناکی در بخش درمان و اقتصاد سلامت کشور ایجاد شده که ممکن است همه دستاوردها را از بین ببرد. از طرفی دولت و وزارت بهداشت که بخش عمده‌ای از اقتصاد درمان را در اختیار دارد، مطالباتی از بیمه‌گرها از جمله بیمه سلامت و تامین اجتماعی دارد بنابراین به طور طبیعی نتوانسته پول بیمارستان‌ها را پرداخت کند. بیمارستان‌ها هم در پرداخت پول دارو و تجهیزات پزشکی ناتوان شده‌اند. در برخی بیمارستان‌ها نیز پرداخت مطالبات بخش دارو به آخرین سرفصل در سیستم حسابداری بدل شده است. از طرف دیگر صنعت دارو نمی‌تواند از ارائه دارو به بیمارستان‌ها دست بکشد. در میان بیمه‌گرها، شرایط بیمه سلامت برای دولت دشوارتر است چراکه این بیمه در اختیار دولت است و به جای ۶ میلیون نفر ۱۱ میلیون نفر را تحت پوشش قرار داده است. هزینه سنگینی که دولت در این بخش باید بپردازد، مشکلاتی را رقم زده و اصل طرح تحول سلامت را با خطر مواجه ساخته است.

به گزارش اخبار صنایع، نجفی عربی در پایان یادداشت خود نوشته است:

دولت راهی جز پرداخت هزینه‌های بیمه سلامت ندارد بنابراین راه‌هایی نظیر اعطای اوراق خزانه را برای جبران بدهی‌ها در نظر گرفته است اما این اوراق برای صنعت، پول نمی‌شود چراکه تبدیل اوراق به پول نقد منوط به پرداخت هزینه است. این بحران فشار زیادی به صنعت دارو تحمیل کرده و ممکن است شرکت‌های پخش، صنعت و سایر اجزای این حوزه را تحت تاثیر قرار دهد. این موضوع آسیب اجتماعی نیز به دنبال خواهد داشت. عدم پرداخت بدهی صنعت دارو از سوی دولت به طور زنجیروار بخش‌های دیگر را نیز درگیر کرده است. به عنوان مثال شرکت‌های دارویی باید مواد اولیه و بسته‌بندی خریداری کنند و آن بخش نیز به صنایع دیگری وابسته است بنابراین چاه بزرگی کنده شده که همه اجزای این صنعت را گرفتار کرده است. در تغییراتی که اوایل آبان رقم خورد، عملا دارندگان بیمه سلامت از خرید دارو و خدمات از بخش خصوصی محروم شده‌اند و تنها داروخانه‌ها و بیمارستان‌های دولتی دارندگان این بیمه را پذیرش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. این نگرانی نیز تقویت شده که طرح تحول سلامت به عنوان یکی از طرح‌های مورد حمایت دولت به شکست نزدیک شود.

انتهای پیام///