هشتاد و پنج درصد شرکتهای غربی فقط مجموعهای از قرارداد هستند و حداکثر ١۵ درصد از سرمایه مورد نیاز را خود شرکت تامین میکند. یادداشت زیر از محمد حسین ادیب به تشریح این موضوع میپردازد.
به گزارش مرکز اطلاعرسانی و اخبار صنایع، هشتاد و پنج درصد خودرو دنیا را ده کمپانی تولید میکند و یکی از آن ده کمپانی فولکس واگن است، اما فولکس واگن با ٢٠٠ هزار شرکت کوچک قرارداد دارد.
فولکس واگن هیچ قطعهای را خود تولید نمیکند، در این کمپانی قطعه پس از ورود به کارخانه طی یک هفته به خودرو تبدیل شده و از کارخانه خارج میشود.
پول قطعهساز را هم فولکس واگن ده روز پس از ورود قطعه به کارخانه پرداخت میکند، فولکس واگن یک کارخانه بدون نیاز به نقدینگی است.
در تسامح میگویند فقط ١۵ درصد از نقدینگی مورد نیاز را فولکس واگن تامین میکند.
فولکس واگن کارخانه نیست فقط مجموعهای از قرارداد است
٨۵ درصد شرکتهای غربی فقط مجموعهای از قراردادند لذا حداکثر ١۵ درصد از سرمایه مورد نیاز را خود تامین میکنند.
نسبت بدهی بانکی به فروش سالانه، نسبت خوبی است که نشان میدهد تا چه اندازه مدیر عامل یک شرکت، مفهوم تبدیل کردن شرکت به مجموعهای از قرارداد را میداند، در اسفند ٩١ نسبت بدهی به بانک و بازار شرکتهای بورسی ٣٠ درصد فروش سالانه آنها بود و این نسبت در اسفند ٩۴ به ٧١ درصد افزایش یافت، این نشان میدهد شرکتهای بورسی به جای تبدیل کردن شرکت به مجموعهای از قرارداد و تامین مالی شرکت بوسیله امضاء کنندگان قرارداد، از بانکها استقراض کردهاند.
معدل شرکتهای بورسی تامین مالی نمیدانند و رمز سقوط بسیاری از سهام، استقراض از بانک و بازار است. شرکتهای بورسی اگر شرکت را به مجموعهای از قرارداد تبدیل میکردند نیاز چندانی به وام نداشتند مثل همه دنیا.
سهام شرکتهای بورسی که شرکت را به مجموعهای از قرارداد تبدیل کرده اند را بخرید
در ٨٠ درصد موارد فعالین اقتصادی میتوانند مدل فولکس واگن را در ایران پیاده کنند، فقط ١۵ درصد از سرمایه مورد نیاز را سرمایهگذار خود باید تامین کند بدون اینکه وام بگیرد.
اگر شمای خواننده این مطلب غرق در بدهی به بانک و بازارید توانائی تبدیل کردن شرکت خود به مجموعهای از قرارداد را نمیدانستهاید.
به گزارش مرکز اطلاعرسانی و اخبار صنایع، در پایان این یادداشت آمده است: انبوهساز موفق، کسی است که زمین مورد نیاز پروژه را در مشارکت با مالک زمین تامین میکند، بسیاری از اقلام مورد نیاز برای ساخت پروژه را تهاتر میکند ( مثل واگذاری چند واحد آپارتمان به درب و پنجرهساز در ازای تامین درب و پنجره پروژه) و پیشفروش تعدادی از واحدها به قیمت تمام شده برای ایجاد انگیزه در خریدار و تامین مالی در حوزههایی که با تهاتر تامین مالی ممکن نیست، انبوهسازی که بیشتر ١۵ درصد هزینه ساخت را خود تامین کند، نمیداند تبدیل کردن شرکت به مجموعهای از قرارداد چگونه باید تحقق یابد.
انتهای پیام///